มันคือคาบวิชาศิลปะ ซึ่งที่บ้านมีสีโปสเตอร์ตรา…(ฮี้ๆๆ) ที่ได้มาฟรี ทั้งที่ไม่อยากใช้ แต่ว่าก็ต้องใช้เพราะว่ารู้สึกเกรงใจเพื่อน (แบบว่าใช้ของเพื่อนทุกทีอ่ะเน่อ~) หยิบมาใช้เมื่อครูหัวกะลาสั่ง ครูคนเนี้ยมีท่าเด็ดอยู่อย่างนึง คือสะบัดผม (เอิ่ม.. ผู้ชายนะเก๊อะ==) มาเข้าเรื่องต่อ เมื่อข้าพเจ้า นำ”พู่กันคู่ใจอันเล็กด้ามจิ๋วยี่ห้อ
มาสเตอร์อาร์ตที่ใช้ดี่ดี๊ดีมากสามด้ามราคา35บาทมั้งซึ่งซื้อมาจากร้านหนังสือบีทูเอสในห้างสรรพสินค้าแห่งใหญ่ชื่อดังมีนามว่าเซ็นทรัลบางนาจากกรุงเทพมหานครอมรรัตนโกสินทร์มหินทรายุธยามหาดิลกภพนพรัตราชธานีบุรีรมย์อุดมราชนิเวศน์มหาสถาอมรพิมานอวตารสถิสักกะทัตติยวิษณุกรรมประสิทธิ์”(ยาวเพื่อ ==) นำไปจิ้มลงบนสีซึ่งแห้งเขรอะ จิ้มลงไปโดยใช้ความสามารถ และต้องพึ่งความอดทนอย่างสูงมั่กๆ ไมได้ผลแฮะ(แฮกๆ) สายตาของตัว Kito นั้นก็เผอิญได้เหลือบมองไปบนกล่อง ซึ่งจารึกไว้ว่า…….”สีโปสเตอร์ ตรา…..(ฮี้ๆๆ) กัน-น้ำ-ได้”
ก็มันกันน้ำได้อ่ะ…
เออแฮะ .. แล้วจะละลายด้วยอะไรละเีนี่ย กรรม